Discretiva

  resolvere dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
resolvere secunda singularis praesens passiva imperativus resolvō
resolvere
praesens activa infinitivus resolvō

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /reˈsolwere/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·sol·ve·re — morphologica: re-solv-ere

Loci

+/-
Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Prodestque in vetere quartana subinde mutare victus genus, a vino ad aquam, ab aqua ad vinum, a lenibus cibis ad acres, ab acribus ad lenes transire; esse radicem, deinde vomere; iure vel *** pulli gallinacei ventrem resolvere; —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XVI. [[2] ] — resolvere
  2. Vicicitatio: resolvere.