Discretiva

  ruenda dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

ruenda +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
ruenda casus nominativus singularis · genus femininum gerundivi ruendus
ruenda casus vocativus singularis · genus femininum gerundivi ruendus
ruenda casus nominativus pluralis · genus neutrum gerundivi ruendus
ruenda casus accusativus pluralis · genus neutrum gerundivi ruendus
ruenda casus vocativus pluralis · genus neutrum gerundivi ruendus
Appellatio +/-
 API: /ruˈenda/(classice)
Syllabificatio phonetica: ru·en·da — morphologica: ru-end-a

ruendā +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
ruendā casus ablativus singularis · genus femininum gerundivi ruendus
Appellatio +/-
 API: /ruˈendaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ru·en·dā — morphologica: ru-end-a
Usus +/-
Latinitas humanistica

saec. XV. (ca. 1487/1490)

  • Sed tamen usque tuis manibus licet omnia vertas
Sintque vel arbitrio quaeque ruenda tuo
(Pro, scelus!) ac tanto privaveris inde marito
Me modo dum sanctos, heu, colit ille deos,
Non facies ut fama viri, Fors diva, perempti
In tantis pereat, diva superba, malis:
Nam, dum Bebriacis populis, sanctissime coniunx,
Civibus atque meis iura petita dabo,
Te duce cuncta geram: tua nam mihi semper imago
Ante oculos stabit rite colenda meos. —Carmina varia Naldi Naldii (1436-1513). §1, 10. Elegia, 141.