Discretiva

  ruentia dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
ruentia casus nominativus pluralis · genus neutrum participii ruēns
ruentia casus accusativus pluralis · genus neutrum participii ruēns
ruentia casus vocativus pluralis · genus neutrum participii ruēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ruˈentia/(classice)
Syllabificatio phonetica: ru·en·ti·a — morphologica: ru-ent-ia

Loci

+/-
Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Ita intus fumo ac vapore ad duo milia armatorum, ruentia novissime in ipsas flammas, dum evadere tendunt, absumpta. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber X, caput 1, [6] — ruentia
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: ruentia.