ruitura
Discretiva
|
ruitura dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
ruitūra +/-
Proprietates grammaticales +/-
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| ruitūra | casus nominativus singularis · genus femininum | participii ruitūrus |
| ruitūra | casus vocativus singularis · genus femininum | participii ruitūrus |
| ruitūra | casus nominativus pluralis · genus neutrum | participii ruitūrus |
| ruitūra | casus accusativus pluralis · genus neutrum | participii ruitūrus |
| ruitūra | casus vocativus pluralis · genus neutrum | participii ruitūrus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /ruiˈtuːra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ru·i·tū·ra — morphologica: ruitur-a
ruitūrā +/-
Proprietates grammaticales +/-
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| ruitūrā | casus ablativus singularis · genus femininum | participii ruitūrus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
-
API: /ruiˈtuːraː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ru·i·tū·rā — morphologica: ruitur-a