ruiture

Discretiva

ruiture dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ruitūre	casus vocativus singularis · genus masculinum	participii ruitūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ruiˈtuːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ru·i·tū·re — morphologica: ruit-ur-e