Discretiva

  salutando dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

salūtandō

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
salūtandō
activa gerundium­ dativo salūtō (salūtāre)
salūtandō
activa gerundium­ ablativo salūtō (salūtāre)
Forma Modus flexurae originis
salūtandō casus dativus singularis · genus masculinum gerundivi salūtandus
salūtandō casus ablativus singularis · genus masculinum gerundivi salūtandus
salūtandō casus dativus singularis · genus neutrum gerundivi salūtandus
salūtandō casus ablativus singularis · genus neutrum gerundivi salūtandus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /sa.luːˈtan.doː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sa·lū·tan·dō — morphologica: salut-and-o

salutando

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
salutando
gerundium salutare
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /saluˈtan.do/
Syllabificatio phonetica: sa·lu·tan·do — morphologica: salut-and-o

Loci

+/-
Marcus Terentius Varro
-116…-27
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Quae vocabula dicuntur a verbis, funt ut a scribendo scriptor, a legendo lector, haec quoque non servare similitudinem licet videre ex his: cum similiter dicatur ut ab amando amator, ab salutando salutator, non est a cantando cantator; et cum dicatur lassus sum metendo ferendo, ex his vocabula non reddunt proportionem, quoniam non fit ut messor fertor. Multa sunt item in hac specie in quibus potius consuetudinem sequimur quam rationem verborum. —De lingua Latina Varronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber octavus, XXXII.. p. 57 — salutando
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: salutando.