scientia

Latine

Appellatio

scientia

API: /skiˈentia/

(classice)

scientia

API: /ʃiˈenʦia/

(ecclesiastice)

Syllabificatio phonetica: sci·en·ti·a — morphologica: scient-ia

Notatio

← Latine: sciēns ← sciō

Nomen substantivum

scienti|a, -ae fem.

1. (In sing. num.) actus sciendi, cognitio, intelligentia
2. (In plur. num.) tanta memoria praeteritorum futurorumque prudentia

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	scientia	scientiae	I
gen.	scientiae	scientiārum	II
dat.	scientiae	scientiīs	III
acc.	scientiam	scientiās	IV
abl.	scientiā	scientiīs	VI
voc.	scientia	scientiae	V

Dictiones collatae

Antonyma · contraria

1. īgnōrātiō

Collocationes

• scientia mediorum
• scientia religionum

Dictiones derivatae

• scientiola

Translationes

Actus sciendi, cognitio

• Anglice: knowledge (en), science (en)
• Dacoromane: știință (ro) f, cunoștință (ro) f
• Esperantice: scienco (eo)

• Germanice: Wissen (de) n, Kenntnis (de) f, Kunde (de) f, Wissenschaft (de) f
• Italice: scienza (it) f
• Vietnamice: khoa học (vi)

Discretiva

scientia dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
scientia	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii sciēns
scientia	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii sciēns
scientia	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii sciēns

Appellatio

scientia

API: /skiˈentia/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sci·en·ti·a — morphologica: sci-ent-ia