Discretiva

  scripserat dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
scrīpserat tertia singularis plusquam perfectum activa indicativus scrībō (scrībere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈskriːp.se.rat/(classice)
Syllabificatio phonetica: scrīp·se·rat — morphologica: scrips-erat

Loci

+/-
C. Sallustius Crispus
–86…–34
Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (40 a.C.n. / 714 a.u.)

  • Erat praeterea in exercitu nostro Numida quidam nomine Gauda, Mastanabalis filius, Masinissae nepos, quem Micipsa testamento secundum heredem scripserat, morbis confectus et ob eam causam mente paulum imminuta. Cui Metellus petenti, more regum ut sellam iuxta poneret, item postea custodiae causa turmam equitum Romanorum, utrumque negaverat: honorem, quod eorum modo foret, quos populus Romanus reges appellavisset; praesidium, quod contumeliosum in eos foret, si equites Romani satellites Numidae traderentur. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Carneades Academicus scripturus adversum Stoici Zenonis libros superiora corporis elleboro candido purgavit, ne quid ex corruptis in stomacho humoribus ad domicilia usque animi redundaret et instantiam vigoremque mentis labefaceret; tanta cura tantoque apparatu sui vir ingenio praestanti ad refellenda, quae scripserat Zeno, aggressus. Id cum in historia Graeca legissem, quod ‘elleboro candido’ scriptum erat, quid esset, quaesivi. —Noctes Atticae A. Gellii [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Sallustius Crispus - Bellum Iugurthinum. (The Latin Library): Cap. LXV. Versus 1  — scripserat
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: scripserat.
  3. Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber septimus decimus. Capitulum XV, [2] — scripserat