Discretiva

  scripserint dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
scrīpserint tertia pluralis perfectum activa coniunctivus scrībō (scrībere)
scrīpserint tertia pluralis futurum exactum activa indicativus scrībō (scrībere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈskriːp.se.rint/(classice)
Syllabificatio phonetica: scrīp·se·rint — morphologica: scrips-erint

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
–106…–43
Marcus Terentius Varro
–116…–27
C. Plinius Secundus
23–79
Apuleius
ca. 125–170
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 85 a.C.n. / 669 a.u.)

  • deinde ex utilitatis et honestatis partibus ostendere, quam inutile aut quam turpe sit id, quod adversarii dicant fieri oportuisse aut oportere, et id, quod nos fecerimus aut postulemus, quam utile aut quam honestum sit; deinde leges nobis caras esse non propter litteras, quae tenues et obscurae notae sint voluntatis, sed propter earum rerum, quibus de scriptum est, utilitatem et eorum, qui scripserint, sapientiam et diligentiam; postea, quid sit lex, describere, ut ea videatur in sententiis, non in verbis consistere; —De inventione Ciceronis [1]

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

  • Sub ordines singulos tabulae fictae ut sint bipalmes, quo utantur vestibulo ac prodeant. Aquam esse oportet quae influat, unde et bibere et ubi lavari possint. Permundae enim sunt hae volucres. Itaque pastorem columbarum quotquot mensibus crebro oportet everrere; est enim quod eum inquinat locum appositum ad agri culturam, ita ut hoc optimum esse scripserint aliquot. Siquae columba quid offenderit, ut medeatur; siquae perierit, ut efferatur; siqui pulli idonei sunt ad vendendum, promat. —De agricultura Varronis [2][3]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • caprae sebo in pulte alicacia et phthisim et tussim sanari vel recenti cum mulso liquefacto ita, ut uncia in cyathum addatur rutaeque ramo permisceatur, non pauci tradunt. rupicaprae sebi cyatho et lactis pari mensura deploratum phthisicum convaluisse certus auctor adfirmat. sunt qui et suum fimi cinerem profuisse scripserint in passo et cervi pulmonem, maxime subulonis, siccatum fumo tritumque in vino. —Naturalis historia Plinii [4][3]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Ita ei lecti sui contumelia vectigalis est. Olim sollers suo, nunc coniugis corpore vulgo meret. Cum ipso plerique – nec mentior! – cum ipso, inquam, de uxoris noctibus paciscuntur. Iam illa inter virum et uxorem nontam conlusio: qui amplam stipem mulieri detulerunt, nemo eos observat, suo arbitratu discedunt; qui inaniores venere, signo dato pro adulteris deprehenduntur, et quasi ad discendum venerint, non prius abeunt quam aliquid scripserint. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [5][3]

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - De inventione. (The Latin Library): Liber secundus. XLVIII. [141] — scripserint
  2. 2.0 2.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber tertius, VII. p. 5 — scripserint
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 Vicicitatio: scripserint.
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 28, cap. 67, [231] — scripserint
  5. 5.0 5.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 4. Sectio 75. Versus 4 — scripserint