scripserunt

Discretiva

scripserunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
scrīpsērunt	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	scrībō (scrībere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːpˈseːrunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·sē·runt — morphologica: scrips-erunt

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Quam multa illi de re publica scripserunt, quam multa de legibus! Quam multa non solum praecepta in artibus, sed etiam exempla in orationibus bene dicendi reliquerunt! primum enim ipsa illa, quae subtiliter disserenda erant, polite apteque dixerunt tum definientes, tum partientes, ut vestri etiam; sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis