scripsissetis

Discretiva

scripsissetis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
scrīpsissētis	secunda pluralis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	scrībō (scrībere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːp.sisˈseːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·sis·sē·tis — morphologica: scrips-issetis

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (58 a.C.n. / 696 a.u.)

• antea quom ad me scripsissetis vestro consensu consulum provincias ornatas esse, etsi verebar quorsum id casurum esset, tamen sperabam vos aliquid aliquando vidisse prudentius; postea quam mihi et dictum est et scriptum vehementer consilium vestrum reprehendi, sum graviter commotus, quod illa ipsa spes exigua quae erat videretur esse sublata. nam si tribuni pl. nobis suscensent, quae potest spes esse? —Epistolae ad Atticum Ciceronis