Victionarium

scriptura

Latine

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /skriːpˈtuːra/(classice)
Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·ra — morphologica: scriptur-a

Notatio

+/-
← Latine: scrībō (scrībere)

Nomen substantivum

+/-

scrīptūr|a, -ae fem. [1][2][3][4][5]

  1. Actus scribendi [1]
  2. (Meton.) res ipsa, quae scribitur.

Declinatio

+/-
f. sing. plur.
nom. scrīptūra scrīptūrae I
gen. scrīptūrae scrīptūrārum II
dat. scrīptūrae scrīptūrīs III
acc. scrīptūram scrīptūrās IV
abl. scrīptūrā scrīptūrīs VI
voc. scrīptūra scrīptūrae V

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

  1. scrīptiō
  2. scrīptiō

Translationes

+/-
Actus scribendidilatare ▼
Actus scribendicollabi ▲
Res ipsa, quae scribiturdilatare ▼
Res ipsa, quae scribiturcollabi ▲

Discretiva

  scriptura dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Latine

+/-

scrīptūra

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
scrīptūra casus nominativus singularis · genus femininum participii scrīptūrus
scrīptūra casus vocativus singularis · genus femininum participii scrīptūrus
scrīptūra casus nominativus pluralis · genus neutrum participii scrīptūrus
scrīptūra casus accusativus pluralis · genus neutrum participii scrīptūrus
scrīptūra casus vocativus pluralis · genus neutrum participii scrīptūrus
scrīptūra casus vocativus singularis substantivi scrīptūra
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /skriːpˈtuːra/(classice)
Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·ra — morphologica: script-ur-a

scrīptūrā

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
scrīptūrā casus ablativus singularis · genus femininum participii scrīptūrus
scrīptūrā casus ablativus singularis substantivi scrīptūra
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /skriːpˈtuːraː/(classice)
Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·rā — morphologica: script-ur-a

}}

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
–106…–43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (47 a.C.n. / 707 a.u.)

  • ad meas incredibilis aegritudines aliquid novi accedit ex iis quae de Quintis ad me adferuntur. P. Terentius meus necessarius operas in portu et scriptura Asiae pro magistro dedit. is Quintum filium Ephesi vidit VI Id. Dec. eumque studiose propter amicitiam nostram invitavit; cumque ex eo de me percontaretur, eum sibi ita dixisse narrabat, se mihi esse inimicissimum, volumenque sibi ostendisse orationis quam apud Caesarem contra me esset habiturus. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [6][7]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 265 — “SCRIPTŪRA, æ, f. 1. (scribo)”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 191 — “scriptūra, æ, f. [scribo]”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — scrīptūra, ae, f. (scribo) (tom. 2, p. 2546)
  4. ↑ 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — scriptura
  5. ↑ 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — scriptura
  6. ↑ 6.0 6.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber undecimus. Ep. 10 [1] — scriptura
  7. ↑ 7.0 7.1 Vicicitatio: scriptura.
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=scriptura&oldid=223912"