Discretiva

  servaberis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
servāberis secunda singularis futurum passiva indicativus servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /serˈwaːberis/(classice)
Syllabificatio phonetica: ser·vā·be·ris — morphologica: serv-aberis

Loci +/-

P. Ovidius Naso -42…+18
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 2-8)

  • Mermeros, accepto tum vulnere tardius ibat;
et Pholus et Melaneus et Abas praedator aprorum,
quique suis frustra bellum dissuaserat augur
Asbolus: ille etiam metuenti vulnera Nesso
“ne fuge! ad Herculeos" inquit "servaberis arcus.” —Metamorphoses Ovidii Nasonis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber duodecimus, Centaurorum et Lapitharum pugna, versus 309 — servaberis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: servaberis.