servis
Discretiva
servis dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-servīs
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
servīs | secunda singularis | praesens | activa | indicativus | serviō (servīre) |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
servīs | casus dativus pluralis | substantivi serva |
servīs | casus ablativus pluralis | substantivi serva |
servīs | casus dativus pluralis | substantivi servus |
servīs | casus ablativus pluralis | substantivi servus |
servīs | casus dativus pluralis | adiectivi servus |
servīs | casus ablativus pluralis | adiectivi servus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /ˈserwiːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ser·vīs — morphologica: serv-is
servis
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
servis | prima singularis | perfectum | activa | indicativus | servir |
servis | secunda singularis | perfectum | activa | indicativus | servir |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
servis | forma pluralis · genus masculinum | participii servi |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: [sɛʁˈvi] - Syllabificatio phonetica: ser·vis — morphologica: serv-is