solverit
Discretiva
solverit dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
solverit | tertia singularis | perfectum | activa | coniunctivus | solvō (solvere) |
solverit | tertia singularis | futurum exactum | activa | indicativus | solvō (solvere) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /ˈsolwerit/ (classice) - Syllabificatio phonetica: sol·ve·rit — morphologica: solv-erit
Loci +/-
Aulus Cornelius Celsus 30 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana +/-
- Neque alienum est, ubi qui solverit, antequam rursus alia medicamenta coiciat, per oricularium clysterem fistulam eluere; si plus puris fertur, vino; si callus durior est, aceto; si iam purgatur, mulso vel aqua, in qua ervum coctum sit, sic ut huic quoque mellis paulum adiciatur. —De Medicina Celsi [1][2]
Fontes
- ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVIII. [[12m] ] — solverit
- ↑ Vicicitatio: solverit.