Discretiva

  solvis dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
solvis secunda singularis praesens activa indicativus solvō (solvere)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈsolwis/(classice)
Syllabificatio phonetica: sol·vis — morphologica: solv-is