statua

Latine

Statua Liviae Drusillae

Appellatio pronuntiatusque

statua

API: /ˈsta.tu.a/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sta·tu·a — morphologica: statu-a

Notatio

← Latine: statuō (statuere)

Nomen substantivum

stătŭ|a, -ae fem.

1. √ Simulacrum ex aere, aliove metallo factum.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	statua	statuae	I
gen.	statuae	statuārum	II
dat.	statuae	statuīs	III
acc.	statuam	statuās	IV
abl.	statuā	statuīs	VI
voc.	statua	statuae	V

Dictiones derivatae

• statuārius
• staticulum, statunculum

Translationes

Simulacrum ex aere, aliove metallo factum	dilatare ▼

Simulacrum ex aere, aliove metallo factum	collabi ▲

Anglice: statue (en) Catalane: estàtua (ca) f Corse: statua (co) f Francogallice: statue (fr) f Gallaice: estatua (gl) f Germanice: Statue (de) f, Standbild (de) n Graeca Antiqua: ἀνδριάς m ‎(andriás), ἄγαλμα n ‎(ágalma) Hispanice: estatua (es) f Lusitane: estátua (pt) f Sicule: stàtua (scn) f

Discretiva

statua dictio est in variis linguis:

• Corse: statua
• Dacoromane: statua
• Italice: statua

Dictiones similes

• Dacoromane: statuă
• Sicule: stàtua

Formae affines

Latine

statuā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
statuā	casus ablativus singularis	substantivi statua

Appellatio pronuntiatusque

statuā

API: /ˈsta.tu.aː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sta·tu·ā — morphologica: statu-a

Dacoromane

statua

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
statua	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	statua

Appellatio pronuntiatusque

API: /sta.tuˈa/

Syllabificatio phonetica: sta·tu·a — morphologica: statu-a

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
statua	casus nominativus/accusativus singularis articulatus	substantivi statuă

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsta.tu.a/

Syllabificatio phonetica: sta·tu·a — morphologica: statu-a