sto
Latine
Appellatio pronuntiatusque
+/-stō API: /stoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: stō — morphologica: st-o
Verbum intransitivum
+/-Coniugatio
+/-Verbum finitum
+/-Thema | Vox activa | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
st- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
I. sing. | stō | stem | stābam | stārem | stābō | ||
II. sing. | stās | stēs | stā! | stābās | stārēs | stābis | stātō! |
III. sing. | stat | stet | stābat | stāret | stābit | stātō! | |
I. plur. | stāmus | stēmus | stābāmus | stārēmus | stābimus | ||
II. plur. | stātis | stētis | stāte! | stābātis | stārētis | stābitis | stātōte! |
III. plur. | stant | stent | stābant | stārent | stābunt | stantō! | |
Thema | Vox passiva | ||||||
st- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
III. sing. | stātur | stētur | stābātur | stārētur | stābitur | — |
Thema | Vox activa | ||||
---|---|---|---|---|---|
stet- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | stetī | steterim | steteram | stetissem | steterō |
II. sing. | stetistī | steteris | steterās | stetissēs | steteris |
III. sing. | stetit | steterit | steterat | stetisset | steterit |
I. plur. | stetimus | steterimus | steterāmus | stetissēmus | steterimus |
II. plur. | stetistis | steteritis | steterātis | stetissētis | steteritis |
III. plur. | stetērunt | steterint | steterant | stetissent | steterint |
Verbum infinitum
+/-Dictiones derivatae
+/-Composita
+/-Dictiones collatae
+/-Translationes
+/-Esse erecte positus | dilatare ▼ |
---|
Esse erecte positus | collabi ▲ |
---|
|
Discretiva
![]() |
sto dictio est in variis linguis: |
Dictiones similes
+/-Formae affines
Fontes
- ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 523 — “STO, stas, stĕti, stătum, stare, n. 1.”
- ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 320 — “sto, stĕti, stătum, 1.”
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. sto, stetī, statum, stātūrus, āre (Stamm sta, wie in εστη-κα, εστάναι, ahd. stân) (tom. 2, p. 2808)
- ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — stare
- ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — sto