suffectu

Discretiva

suffectu dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
suffectū	—	—	—	supinum	ablativo	sufficiō (sufficere)

Forma	Modus flexurae	originis
suffectū	casus ablativus singularis	substantivi suffectus

API: /sufˈfek.tuː/

Syllabificatio phonetica: suf·fec·tū — morphologica: suf-ficit-u

saec. VI.

reddite vos studendo origini, reddite natalibus lectione. naturae lucem iubar dictionis ostendat. multiplicate suffectu scientiae parentum titulos, ornate eruditione decora maiorum. —Opera Ennodii Ticinensis.^[1]

↑ ^1.0 ^1.1 Ennodius Ticinensis (474-521) = Magnus Felix Ennodius, Opera publ. Weidmann, (→ ad Universitatem Turicensem): III (DICT. 7). Item dictio cuius supra in dedicatione auditorii quando ad forum translatio facta est.
↑ Vicicitatio: suffectu.