superes

Discretiva

superes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

superes

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
superes	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	supersum (superesse)
superes	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	supersum (superesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsuperes/

(classice)

Syllabificatio phonetica: su·per·es — morphologica: super-es

superēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
superēs	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	superō (superāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsupereːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: su·per·ēs — morphologica: super-es

Hispanice

superes

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
superes	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	superar

Appellatio pronuntiatusque

API: [suˈpeɾes]

Syllabificatio phonetica: su·pe·res — morphologica: super-es

Lusitane

superes

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
superes	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	superar
superes	secunda singularis	praesens	negativa	imperativus	superar

Appellatio pronuntiatusque

API: [suˈpɛrɨʃ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: su·pe·res — morphologica: super-es

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• quod latet, ignotum est: ignoti nulla cupido:

fructus abest, facies cum bona teste caret.

tu licet et Thamyram superes et Amoebea cantu,

non erit ignotae gratia magna lyrae.

si Venerem Cous nusquam posuisset Apelles,

mersa sub aequoreis illa lateret aquis.

quid petitur sacris, nisi tantum fama, poetis?

hoc votum nostri summa laboris habet. —Ars amatoria Ovidii Nasonis