superfuerunt

Discretiva

superfuerunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
superfuērunt	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	supersum (superesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /superfuˈeːrunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: su·per·fu·ē·runt — morphologica: super-fu-erunt

Formae aliae

• superfuēre