superfui

Discretiva

superfui dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
superfuī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	supersum (superesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /suˈperfuiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: su·per·fu·ī — morphologica: super-fu-i