supersit
Discretiva
supersit dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
supersit | tertia singularis | praesens | activa | coniunctivus | supersum (superesse) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /suˈpersit/ (classice) - Syllabificatio phonetica: su·per·sit — morphologica: super-sit
Loci
+/-Aulus Cornelius Celsus 30 | Quintus Curtius Rufus ca. 50 | C. Plinius Secundus 23-79 | Decimus Iunius Iuvenalis 100-128 |
||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus, XXXI. [9] — supersit
- ↑ 2.0 2.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber V. Capitulum IX, [5] — supersit
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Vicicitatio: supersit.
- ↑ 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 65, [163] — supersit
- ↑ 5.0 5.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XI, versus 205 — supersit