terminanda

Discretiva

terminanda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

terminanda

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terminanda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi terminandus
terminanda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi terminandus
terminanda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi terminandus
terminanda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi terminandus
terminanda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi terminandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnanda/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nan·da — morphologica: termin-and-a

terminandā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terminandā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi terminandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnandaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nan·dā — morphologica: termin-and-a

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Itemque amicitia non angustis finibus terminanda est: omnes enim quibus amor et dilectio debetur, amplectitur, quamvis in alios propensius, in alios suspensius inclinetur; pervenit autem usque ad inimicos, pro quibus etiam orare praecipimur. —Epistolae Augustini