terminandarum

Discretiva

terminandarum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terminandārum	casus genitivus pluralis · genus femininum	gerundivi terminandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /terminanˈdaːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nan·dā·rum — morphologica: termin-and-arum

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

• Quamvis ergo aequali velocitate maior moveatur circulus atque minor, et reliqua universa sint paria; praeter hoc quod maioris circuli maius est vestigium, continget necessario eodem tempore a maiori circulo maius spacium pertransiri; neque etenim, ut proxime supradictum est, omnis circuli aequale centrum est, sed ratione maiorum terminandarum partium extremarum maioris maius esse debebit. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni