Discretiva

  terminatae dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
terminātae casus genitivus singularis · genus femininum participii terminātus
terminātae casus dativus singularis · genus femininum participii terminātus
terminātae casus nominativus pluralis · genus femininum participii terminātus
terminātae casus vocativus pluralis · genus femininum participii terminātus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ter.miˈnaːtae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tae — morphologica: terminat-ae

Loci

+/-
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Nam familia est liberi ex liberis legibus suscepti, a femore. Genus autem a gignendo et progenerando dictum, aut a definitione certorum prognatorum, ut nationes, quae propriis cognationibus terminatae gentes appellantur. Populus est humanae multitudinis, iuris consensu et concordi communione sociatus. Populus autem eo distat a plebibus, quod populus universi cives sunt, connumeratis senioribus civitatis. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber IX. De civibus. Caput IV. [4] — terminatae
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: terminatae.