terminatorum
Discretiva
terminatorum dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales1 +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
terminātōrum | casus genitivus pluralis · genus masculinum | participii terminātus |
terminātōrum | casus genitivus pluralis · genus neutrum | participii terminātus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /terminaːˈtoːrum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tō·rum — morphologica: terminat-orum
Proprietates grammaticales2 +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
terminātōrum | casus genitivus pluralis | substantivi terminātor |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /terminaːˈtoːrum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tō·rum — morphologica: terminator-um
Loci +/-
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica +/-
- Hi vero qui ea quae legunt, vel sine ulla, vel non cum magna ac nimia veteris erroris obstinatione, intellecta et considerata perpendunt, facilius nos isto numero terminatorum quinque voluminum plus, quam quaestionis ipsius necessitas postulabat, satisfecisse, quam minus disseruisse iudicabunt; totamque invidiam, quam christianae religioni de huius vitae cladibus terrenarumque contritione ac mutatione rerum imperiti facere conantur, non solum dissimulantibus, sed contra suam conscientiam faventibus etiam doctis, quos impietas vesana possedit, omnino esse inanem rectae cogitationis atque rationis, plenamque levissimae temeritatis et perniciosissimae animositatis, dubitare non poterunt. —De civitate Dei Augustini [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De civitate Dei (Universitas Turicensis). Liber sextus, p. PRAEFATIO — terminatorum
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: terminatorum.