Discretiva

  terrestri dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

terrestrī

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
terrestrī casus dativus singularis adiectivi terrestris
terrestrī casus ablativus singularis adiectivi terrestris
terrestrī casus dativus singularis adiectivi terrester
terrestrī casus ablativus singularis adiectivi terrester
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /terˈres.triː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ter·res·trī — morphologica: terrestr-i

terrestri

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
terrestri forma pluralis adiectivi terrestre
terrestri forma pluralis substantivi terrestre
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /terˈrɛstri/
Syllabificatio phonetica: ter·re·stri — morphologica: terrestr-i

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
Vitruvius
ca. -80…-15
Titus Livius
-58…+17
Quintus Curtius Rufus
fl. 50
P. Cornelius Tacitus
55-117
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class.class. I IIIIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Etenim si semel, Vellei, suscipimus genus hoc argumenti, attende, quo serpat. Tu enim sumebas nisi in hominis figura rationem inesse non posse; sumet alius nisi in terrestri, nisi in eo, qui natus sit, nisi in eo, qui adoleverit, nisi in eo, qui didicerit, nisi in eo, qui ex animo constet et corpore caduco et infirmo, postremo nisi in homine atque mortali. —De natura deorum Ciceronis [1][2]

class.  (ca. 30-22 a.C.n.)

  • Namque corpora sine spiritus redundantia non possunt habere vitam, nisi aer influens cum incremento fecerit auctus et remissiones continenter. Caloris vero si non fuerit in corpore iusta comparatio, non erit spiritus animalis neque erectio firma, cibique vires non poterunt habere coctionis temperaturam. Item si non terrestri cibo membra corporis alantur, deficient et ita a terreni principii mixtione erunt deserta. —De architectura Vitruvii [3][2]

class.

  • Inde partiens curas simul [in] inferendum atque arcendum bellum, ne, dum ipse terrestri per Hispaniam Galliasque itinere Italiam peteret, nuda apertaque Romanis Africa ab Sicilia esset, valido praesidio firmare eam statuit; pro eo supplementum ipse ex Africa maxime iaculatorum levium armis petiit, ut Afri in Hispania, in Africa Hispani, melior procul ab domo futurus uterque miles, velut mutuis pigneribus obligati stipendia facerent. —Ab urbe condita Titi Livii [4][2]

saec. I.

  • Sed undique vis mali urgebat: moles intra teli iactum erat, classis moenia circumibat, terrestri simul navalique clade obruebantur. Quippe binas quadriremes Macedones inter se ita iunxerant, ut prorae cohaererent, puppes intervallo, quantum capere poterant, distarent. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [5][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105-110 p.C.n.)

  • Exercitum itinere terrestri pergere iubet: ipse Arare flumine devehitur, nullo principali paratu, sed vetere egestate conspicuus, donec Iunius Blaesus Lugudunensis Galliae rector, genere inlustri, largus animo et par opibus, circumdaret principi ministeria, comitaretur liberaliter, eo ipso ingratus, quamvis odium Vitellius vernilibus blanditiis velaret. —Historiae P. Cornelii Taciti [6][2]

saec. II.

  • Conversus hinc ad curam triumphi praeter captivos ac transfugas barbaros Galliarum quoque procerissimum quemque et, ut ipse dicebat, ἀξιοθριάμβευτον, ac nonnullos ex principibus legit ac seposuit ad pompam coegitque non tantum rutilare et summittere comam, sed et sermonem Germanicum addiscere et nomina barbarica ferre. praecepit etiam triremis, quibus introierat Oceanum, magna ex parte itinere terrestri Romam devehi. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [7][2]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • At ubi partim terrestri partim maritimo itinere confecto Corinthum accessimus, magnae civium turbae confluebant, ut mihi videbatur, non tantum Thiasi studentes honori quam mei conspectus cupientes. Nam tanta etiam ibidem de me fama pervaserat, ut non mediocri quaestui praeposito illi meo fuerim. —Metamorphoseon libri XI Apulei [8][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. 93 [98] — terrestri
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 Vicicitatio: terrestri.
  3. 3.0 3.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber octavus, prooemium. [2] — terrestri
  4. 4.0 4.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXI, caput 21 — terrestri
  5. 5.0 5.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum III, [14] — terrestri
  6. 6.0 6.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber II.  [59] — terrestri
  7. 7.0 7.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus. C. Calligula. XLVII. [1] — terrestri
  8. 8.0 8.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber X. Capitulum XIX. Versus 1 — terrestri