testudini

Discretiva

testudini dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
testūdinī	casus dativus singularis	substantivi testūdō

Appellatio pronuntiatusque

API: /tesˈtuːdiniː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tes·tū·di·nī — morphologica: testudin-i

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• aurum argentumque et ibi in pretio; marmor testudini simile, margaritae gemmaeque in honore; multo praestantior est totus luxuriae nostrae cumulus. —Naturalis historia Plinii

• Dentes non sunt testudini, set rostri margines acuti, superna parte inferiorem claudente pyxidum modo. —Naturalis historia Plinii