titillantes

Discretiva

titillantes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
tītillantēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii tītillāns
tītillantēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii tītillāns
tītillantēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii tītillāns
tītillantēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii tītillāns
tītillantēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii tītillāns
tītillantēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii tītillāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /tiːtilˈlanteːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tī·til·lan·tēs — morphologica: titill-ant-es

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. VII. - saec. VIII.

• Quique titillantes sprevit primordia luxus,

Prima iuventutis calcans ludicra severe

Claruit Aegypto, quod strictum carmine pando. —De laudibus virginum liber Aldhelmi Schireburnensis (c. 640-709).