Discretiva

  titillanti dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
tītillantī casus dativus singularis participii tītillāns
tītillantī casus ablativus singularis adiectivi tītillāns
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /tiːtilˈlantiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lan·tī — morphologica: titill-ant-i

Loci

+/-
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Qui delectationem refrenat libidinosae suggestionis, non transit ad consensum libidinis. Cito enim resistit operi, qui titillanti non accommodat delectationi. —Sententiarum libri III Isidori Hispalensis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Isidorus Hispalensis - Sententiarum libri III. (Bibliotheca Augustana):  Liber II. De fornicatione. Caput XXXIX. [9] — titillanti
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: titillanti.