titillatae

Discretiva

titillatae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
tītillātae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii tītillātus
tītillātae	casus dativus singularis · genus femininum	participii tītillātus
tītillātae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii tītillātus
tītillātae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii tītillātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /tiːtilˈlaːtae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·tae — morphologica: titillat-ae

Usus

Latinitas nova

saec. XVII.

• dicuntur humores, quando impetuose in corpore discurrunt, nec locum quiescendi inveniunt, hominemque lacessunt et vellicant, atque ei nullam quietem indulgent: voce sumpta a quadrupedibus, foeminis praecipue, quae a semine titillatae, et effrenato libidinis impetu concitatae, in venerem ruunt, ut quasi furere aut oestro percitae stare loco nesciant, ut liquet ex Aristotele, 6. de histor. Aninim. cap. 18. et alibi. —Institutionum Medicinae Libri V Danielis Sennerti (1572-1637). Libri quinti part. II. Sectio I. De Indicatione Praeservatoria.