tractandorum

Discretiva

tractandorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
tractandōrum	casus genitivus pluralis · genus masculinum	gerundivi tractandus
tractandōrum	casus genitivus pluralis · genus neutrum	gerundivi tractandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /trak.tanˈdoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trac·tan·dō·rum — morphologica: tract-and-orum

Loci

M. Fabius Quintilianus ca. 35–100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

• Mollienda est in plerisque aliquo colore asperitas orationis, ut Cicero de proscriptorum liberis fecit. Quid enim crudelius quam homines honestis parentibus ac maioribus natos a re publica summoveri? Itaque durum id esse summus ille tractandorum animorum artifex confitetur, sed ita legibus Sullae cohaerere statum civitatis adfirmat ut iis solutis stare ipsa non possit. Consecutus itaque est ut aliquid eorum quoque causa videretur facere contra quos diceret. —Institutio oratoria Quintiliani