tractaturo

Discretiva

tractaturo dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
tractātūrō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii tractātūrus
tractātūrō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii tractātūrus
tractātūrō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii tractātūrus
tractātūrō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii tractātūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /trak.taːˈtuːroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trac·tā·tū·rō — morphologica: tractat-ur-o

Loci

Erasmus ca. 1469-1536

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XVI.  (ca. 1500/1508 p.C.n.)

• Cupiens igitur hoc laboris lucrifacere, rogavi faceret ejus voluminis copiam vel ad horas paucas, dum puer notulas in meum codicem transcriberet. Iterum atque iterum roganti pernegavit. Cum nullum obtestationis genus non admovissem nec exorarem, rogabam, num ipse haberet in animo aedere proverbia, me cessurum perlubenter hoc opus felicius tractaturo. Dejurabat nihil esse tale. Quid igitur, inquam, te movet ? —Adagiorum chiliades Erasmi