Solum tragopogon Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Tragopogon.

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /tra.goˈpoːgoːn/(classice)
Syllabificatio phonetica: tra·go·pō·gōn — morphologica: trago-pogon

Notatio

+/-
Graeca Antiqua: τραγοπώγων (tragopōgōn, barba hircīna) ← τράγος (trágos, hircus) + πώγων (pōgōn, barba).[1][2]

Nomen substantivum

+/-

tragopōg|ōn, -ōnis masc. / fem. [3][4]

  1. Herba hircinae barbae similis.

Declinatio

+/-
mf. sing. plur.
nom. tragopōgōn tragopōgōnēs I
gen. tragopōgōnis tragopōgōnum II
dat. tragopōgōnī tragopōgōnibus III
acc. tragopōgōnem tragopōgōnēs IV
abl. tragopōgōne tragopōgōnibus VI
voc. tragopōgōn tragopōgōnēs V

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

  1. comē, comēs

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
Herba hircinae barbae similisdilatare ▼
Herba hircinae barbae similiscollabi ▲

Loci

+/-
C. Plinius Secundus
23–79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana


saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • reliqua volgarium in cibis apud eos herbarum nomina: chondrylla, hypochoeris, caucalis, enthryscum, scandix, come, quae ab aliis tragopogon vocatur, foliis croco simillimis, parthenium, trychnum, corchorus et ab aequinoctio nascentes aphace, achynops. epipetron vocant quae numquam floret. at e contrario aphace subinde marcescente flore emittit alium tota hieme totoque vere usque in aestatem. —Naturalis historia Plinii [5][6]
  • Est et tragopogon, quem alii comen vocant, caule parvo, foliis croci, radice longa, dulci, super caulem calice lato, nigro. nascitur in asperis manditurque, sine usu. —Naturalis historia Plinii [7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 765 — “TRĂGŎPŌGON, ōnis, f. 3.”
  2. 2.0 2.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — tragopogon (tom. 2, p. 3172)
  3. 3.0 3.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 469 — "trăgŏpōgon, ōnis, m. = τραγοπώγων, barbe de bouc, plante.”
  4. 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)tragopogon
  5. 5.0 5.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 52, [89] — tragopogon
  6. 6.0 6.1 Vicicitatio: tragopogon.
  7. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVII, cap. 117, [1] — tragopogon