Discretiva

  transeam dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trānseam prima singularis praesens activa coniunctivus trānseō (trānsīre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈtraːnseam/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·e·am — morphologica: trans-eam

Loci

+/-

Latinitas Romana

+/-

class.

  • et, ut publicos gentium furores transeam, haec, in qua conterminos pellimus furtoque vicini caespitem nostro solo adfodimus … —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 68, [175] — transeam
  2. Vicicitatio: transeam.