Discretiva

  transeamus dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trānseāmus prima pluralis praesens activa coniunctivus trānseō (trānsīre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /traːnseˈaːmus/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·e·ā·mus — morphologica: trans-eamus

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • sed ut ad confessa transeamus, Arganthonium Gaditanum LXXX annis regnasse prope certum est; putant quadragensimo coepisse. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 49, [156] — transeamus
  2. Vicicitatio: transeamus.