Discretiva

  transferunt dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trānsferunt tertia pluralis praesens activa indicativus trānsferō (trānsferre)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈtraːnsferunt/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·fe·runt — morphologica: trans-fer-unt

Loci +/-

Latinitas Romana +/-

class.

  • ibi Aethiopicae veneunt naves; namque eas plicatiles umeris transferunt, quotiens ad catarractas ventum est. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus, cap. 9, [59] — transferunt
  2. Vicicitatio: transferunt.