Discretiva

  transierint dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trānsierint tertia pluralis perfectum activa coniunctivus trānseō (trānsīre)
trānsierint tertia pluralis futurum exactum activa indicativus trānseō (trānsīre)
Appellatio +/-
 API: /traːnˈsierint/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·i·e·rint — morphologica: trans-i-erint

Loci +/-

Latinitas Romana +/-

class.

  • certum est, Pontum transvolaturas primum omnium angustias petere inter duo promunturia Criu Metopon et Carambim, mox saburra stabiliri; cum medium transierint, abici lapillos e pedibus, cum attigerint continentem, et e gutture harenam. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 30, [60] — transierint
  2. Vicicitatio: transierint.