Discretiva

  transirent dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

trānsīrent

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trānsīrent tertia pluralis imperfectum activa coniunctivus trānseō (trānsīre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /traːnˈsiːrent/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·ī·rent — morphologica: trans-irent

transirent

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
transirent tertia pluralis perfectum activa indicativus transir
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [tʁɑˈziʁ]
Syllabificatio phonetica: tran·sirent — morphologica: trans-ir-ent

Loci

+/-

Latinitas Romana

+/-

class.

  • … ut facile discerni posset ex eo non modo an obirent ac nascerentur, sed an omnino aliquae transirent moverenturque … —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 24, [95] — transirent
  2. Vicicitatio: transirent.