Discretiva

  transisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
trānsīsse
perfectum activa infinitivus trānseō (trānsīre)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /traːnˈsiːsse/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·īs·se — morphologica: trans-isse

Loci

+/-

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Graias atque Poeninas – his Poenos, Grais Herculem transisse memorant –, oppidum Eporedia Sibyllinis a populo Romano conditum iussis. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber tertius, cap. 21, [123] — transisse
  2. Vicicitatio: transisse.