Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /traːnˈsitioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·i·ti·ō — morphologica: trans-itio

Notatio +/-

Latine: trānseō (trānsīre)

Nomen substantivum +/-

trānsiti|ō, -ōnis fem. [1][2][3][4][5]

  1. Actus transeundi. [1]
  2. (Meton.) locus per quem transitur. [1]

Declinatio +/-

f. sing. plur.
nom. trānsitiō trānsitiōnēs I
gen. trānsitiōnis trānsitiōnum II
dat. trānsitiōnī trānsitiōnibus III
acc. trānsitiōnem trānsitiōnēs IV
abl. trānsitiōne trānsitiōnibus VI
voc. trānsitiō trānsitiōnēs V

Dictiones collatae +/-

Synonyma

Translationes +/-

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 777 — “TRANSĬTĬO, ōnis, f. 3. (transeo)”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 477 — “transĭtĭo, ōnis, f. [transeo]”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — trānsitio, ōnis, f. (transeo) (tom. 2, p. 3190)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)transitio
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)transitio