transitura
Discretiva
transitura dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
trānsitūra +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
trānsitūra | casus nominativus singularis · genus femininum | participii trānsitūrus |
trānsitūra | casus vocativus singularis · genus femininum | participii trānsitūrus |
trānsitūra | casus nominativus pluralis · genus neutrum | participii trānsitūrus |
trānsitūra | casus accusativus pluralis · genus neutrum | participii trānsitūrus |
trānsitūra | casus vocativus pluralis · genus neutrum | participii trānsitūrus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /ˈtraːnsiˈtuːra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: trāns·i·tū·ra — morphologica: trans-itur-a
trānsitūrā +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
trānsitūrā | casus ablativus singularis · genus femininum | participii trānsitūrus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /ˈtraːnsiˈtuːraː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: trāns·i·tū·rā — morphologica: trans-itur-a
Loci +/-
Latinitas Romana +/-
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodecimus, cap. 7, [16] — transitura
- ↑ Vicicitatio: transitura.