Discretiva

  translatione dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
trānslātiōne casus ablativus singularis substantivi trānslātiō

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /traːnslaːtiˈoːne/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·lā·ti·ō·ne — morphologica: trans-lation-e

Loci +/-

Latinitas Romana +/-

class.

  • Plantas ex seminario transferre in aliud, priusquam suo loco ponantur, operose praecipi arbitror, licet translatione folia latiora fieri spondeant. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 14, [75] — translatione
  2. Vicicitatio: translatione.