transmittendi

Discretiva

transmittendi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
trānsmittendī	—	—	activa	gerundium­	genitivo	trānsmittō (trānsmittere)

Forma	Modus flexurae	originis
trānsmittendī	casus genitivus singularis · genus masculinum	gerundivi trānsmittendus
trānsmittendī	casus genitivus singularis · genus neutrum	gerundivi trānsmittendus
trānsmittendī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	gerundivi trānsmittendus
trānsmittendī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	gerundivi trānsmittendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːns.mitˈten.diː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trāns·mit·ten·dī — morphologica: trans-mitt-end-i

Formae aliae

• trāmittendī

Loci

Raimundus Lullus 1232–1316

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XIII. (1292 p.C.n.)

• Ad secundum est dicendum, videlicet quod habet modum transmittendi suam similitudinem extra se, generando et litteras et figuras, a mente abstrahendo cum motu manus et pennae, et huiusmodi. —Ars magna, generalis et ultima Raimundi Lulli