XXXI
Cardinalis: trīgintā ūnus
Ordinalis: trīcēsimus prīmus
Adverbium: trīciēs semel
Distributivus: trīcēnī singulī
Proportionalis:
Multiplicativus:
Collectivus:
XXXXXXIXXXII
(XXX) trīgintā ← trīgintā ūnus → trīgintā duo (XXXII)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /triːˈgin.taː ˈuːnus/(classice)
Syllabificatio phonetica: trī·gin·tā ū·nus — morphologica: triginta un-us

Numerus cardinalis

+/-

trīgintā ūnus (indeclinabilis; numerales: 31)

  1. Triginta et alius. Numerus XXXI.

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

Composita

Translationes

+/-

Loci

+/-
Plinius minor
61-113
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • ‘Studiosi tres’, in sex volumina propter amplitudinem divisi, quibus oratorem ab incunabulis instituit et perficit. ‘Dubii sermonis octo’: scripsit sub Nerone novissimis annis, cum omne studiorum genus paulo liberius et erectius periculosum servitus fecisset. ‘A fine Aufidi Bassi triginta unus.’ ‘Naturae historiarum triginta septem’, opus diffusum eruditum, nec minus varium quam ipsa natura. —Epistulae Plini minoris [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, Epistula 5, [6] — triginta unus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: triginta unus.