turris

Latine

Turris

Nomen substantivum

turr|is, -is fem.

1. Alta domus, palatium, arx

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	turris	turrēs	I
gen.	turris	turrium	II
dat.	turrī	turribus	III
acc.	turrim	turrīs turrēs	IV
abl.	turrī	turribus	VI
voc.	turris	turrēs	V

Translationes

Anglice tower Batave toren masc. Catalane torre fem. Esperantice turo Francogallice tour fem. Germanice Turm masc.

Hispanice torre fem. Italice torre fem. Lusitane torre fem. Navatlace tlapilkoyan Turcice kule

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

• turris — casus genitivus singularis vocis turris
• turris — casus vocativus singularis vocis turris
• turrīs — casus accusativus pluralis vocis turris