unire

Discretiva

unire dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: unire
• Italice: unire

Dictiones similes

• Catalane: uniré
• Hispanice: uniré

Formae affines

Latine

ūnīre

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ūnīre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	ūniō (ūnīre)
ūnīre	—	praesens	activa	infinitivus	ūniō

Appellatio

API: /uːˈniːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ū·nī·re — morphologica: un-ire

Dacoromane

unire

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
unire	—	praesens	activa	infinitivus	uni substantiv.

Appellatio

API: /u'nire/

Syllabificatio phonetica: u·ni·re — morphologica: un-ire

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

• Continet lumen, vita intelligentia, unitasque prima: omnes species, perfectiones veritates, numeros, rerumque gradus. Dum quae in natura sunt differentia, contraria, atque diversa: in ea sunt eadem, convenientia, et unum. Tenta igitur an possis viribus tuis identificare, concordare, et unire receptas species, et non fatigabis ingenium: mentem non turbabis, et memoriam non confundes. —De umbris idearum Iordani Bruni