saec. II. (ca. 158 p.C.n.)
- De eloquentia vero, si qua mihi fuisset, neque mirum, neque invidiosum deberet videri, si ab ineunte aevo unis studiis litterarum ex summis viribus deditus omnibus aliis spretis voluptatibus ad hoc aevi haud sciam anne super omnis homines impenso labore diuque noctuque cum despectu et dispendio bonae valetudinis eam quaesissem. Sed nihil ab eloquentia metuant, quam ego, si quid omnino promovi, potius spero quam praesto. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [5][2]
saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)
- Lucilius autem, praeterquam supra posui, alio quoque in loco id manifestius demonstrat, nam in libro XV. ita dicit: hunc, milli passum qui vicerit atque duobus, Campanus sonipes succussor nullus sequetur Maiore in spatio ac diversus videbitur ire; item libro nono: Tu milli nummum potes uno quaerere centum; ‘milli passum’ dixit pro ‘mille passibus’ et ‘uno milli nummum’ pro ‘unis mille nummis’ aperteque ostendit ‘mille’ et vocabulum esse et singulari numero dici eiusque plurativum esse ‘milia’ et casum etiam capere ablativum. —Noctes Atticae A. Gellii [6][2]
saec. VI.
- Sint enim nobis tres aequales termini, id est tres unitates, vel tres bini, vel tres terni, vel tres quaterni, vel quantos ultra libet ponere. Quod enim in unis tribus terminis evenit, idem contingit in caeteris. Ex his igitur, secundum praecepti nostri ordinem, videas primum nasci multiplices, et in his duplices prius dehinc triplos, deinde quadruplos, et ad eumdem ordinem consequentes. —De institutione arithmetica Boetii [7][2]
