valituram

Discretiva

valituram dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
valitūram	casus accusativus singularis · genus femininum	participii valitūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /wa.liˈtuːram/

(classice)

Syllabificatio phonetica: va·li·tū·ram — morphologica: valit-ur-am

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (49 a.C.n. / 705 a.u.)

• Obsecro te, Cicero, suscipe curam et cogitationem dignissimam tuae virtutis ut Caesarem et Pompeium perfidia hominum distractos rursus in pristinam concordiam reducas. Crede mihi Caesarem non solum fore in tua potestate sed etiam maximum beneficium te sibi dedisse iudicaturum, si hoc te reicis. Velim idem Pompeius faciat. Qui ut adduci tali tempore ad ullam condicionem possit magis opto quam spero. Sed cum constiterit et timere desierit, tum incipiam non desperare tuam auctoritatem plurimum apud eum  valituram . —Epistolae ad Atticum Ciceronis